Bu gece Tatlı CaDı İstanbul yolcusu.. Yola çıkmamıza daha üç saat var ama babamız Balböcüklerimi babannelerine götürdü bile.. Oğlumdan ilk kez kızımın doğumunda iki gece ayrı kalmıştık.. Şimdi de her ikisinden üç gece ayrı kalacağım..
Ne zor şey ayrılık, hele de evlatların söz konusu olunca.. Kızım henüs çok küçük babanneye gezmeye gidiyor havalarında ayrıldık. Ya oğlum, ayrılıyoruz diye gözleri dolu dolu oldu. Bir sarılışı vardı ki boynuma, sonra odasına gitti bir kaç saniye orada toparlandı ve tekrar geldi. Erkek değil mi illa üzüldüğünü belli etmeyecek.
Büyüdüklerinde de böyle üzülecekler mi acaba benden ayrılırken. Askere giderken, evlenirlerken.. Ben pek ağlamam ağlamazdım amma evlatlarım löp gibi oturdu ya şimdiden yüreğime.
Bu gün valizimi hazırlarken birden aklıma düştü yolculuk. Yol uzun gidip dönmemek var ya, hani öyle derler ya.. Başım dönmeye içim altüst olmaya başladı birden.. Tam bu sırada yağan sağnak, gök gümbüür diye patladıkça her yanım yara, yaralarıma tuzla buz basıyorlardı sanki.
Çook alışmışım, çook. Ayrılık zor ama kızımı otobüslerde harap etmeye de hakkım yok. Yavrucuğum anannesine giderken üç saatlik yolculuk sırasında sarhoş gibi oluyor otobüs onu tutuyor, kıyamam canımın içine. Düğün muhabbetlerinde de zebil oluyor çocuklar, hayırlısı ile tez gidip tez döneriz. İnşallah.
Canlarım, Kuzucuklarım, Balböcüklerim
Mis kokulu, Gül Kokulu Çiçeklerim Sizi Çok ama Çook ÖzleyeceğiM Yaa..
Sizi Seven, Öpen, Koklayan..
AnneniZ.. (^_^)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder