Rabbimden Sabır Diliyorum..

Tatlı CaDı geçen haftadan bu yana epey yalnız kaldı. 1 kasımda koca babannemizi toprağa verdik. Sadece beş kayıt öncesi babannemizden ve hasta olan dedemden bahsetmiştim. Dr.ların en fazla sekiz ay ömür biçtikleri dedeciğim üç ay içinde  28 kasımda gözlerini hayata kapadı.. o gece hemen biletimizi alıp Balıkesir'den Babaeski'ye uzanan gece yolculuğumuzdan sonra ananneciğime ve anneciğime kavuştum. Neyse ki dedeciğimi son yolculuğuna uğurlamak, son defa görmek bana da nasip oldu.. 

Bu arada Babaeski'ye gitmeden önce bir elektrik firmasında muhasebeci olarak işe başlamak üzere görüşmüştüm ve tam da o gün işe başlayacağımı öğrendim. ahşap boyama kursundan ayrıldım. ve bir haftadan beri artık ben bir ev hanımı değil çalışan bir bayanım.. 

Bir yandan üzüntüler, bir yandan bu yaştan sonra iş bulamam diye umudum kalmamışken yaşadığım yeni başlangıçlar.. Hayat ne garip bir yandan çekip alarak son var diye haykırırken, bir yandan da yürü ya kulum diyor.. 

Şimdilerde yeni işime alışmakla meşkulüm. Hem de çalışan bir ev hanımı nasıl olunurmuş diye çözmeye çalışıyorum. Bu yazıyı yazacak halim vaktim yok açıkçası çünkü düşündükçe üzülüyorum. Kim bilir yazımda kaç adet yazım hatası bulunur umurumda da değil aslında, ama bitirmeden önce buradan ananneciğim, anneciğim, dayılarım ve dedeciğimin tüm sevdikleri için Allah'tan Sabırlar diliyorum.. Yâ Rabbim bana da..

Nur içinde yat DEDECİĞİM..